Czytając publicystykę dotyczącą wystaw czy przygotowywane na nie materiały, należy pamiętać, że ten pozytywistyczny dyskurs miał fundamentalne znaczenie dla kształtowania inteligenckiej tożsamości.  Wydając przewodnik z okazji wystawy, Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta dostarczało przyjezdnym szeregu praktycznych informacji (od taryfikatora fiakrów i dorożek po adresy geometrów), a zarazem tworzyło narrację o mieście i  walczących o jego rozwój odpowiedzialnych obywatelach. Warto zatem przyjrzeć się zamykającemu przewodnik dodatkowi, w którym zamieszcza się listę członków Towarzystwa.

Reprezentuje ono duży przekrój społeczny: w skład związku wchodzą urzędnicy państwowi, posiadacze ziemscy, radcy dworu, księża, literaci, profesorowie, artyści, przemysłowcy, ale również  kamieniarze, majstrowie murarscy, piekarze, ogrodnicy, krawcy. Listę członków  otwiera  Adamowski Tomasz, rzeźnik, zamyka Żabokrzycki Aleksander, inżynier; Jego Ekscelencja Arcybiskup ormiański Issakowicz Izaak sąsiaduje z Iwanickim Karolem, kontrolerem kasy miejskiej, nazwisko prezesa krajowej dyrekcji skarbu, Korytowskiego Witold jest wymieniane po nazwisku Konopackiego z Polkowa Leopolda (zapewne jedynego chłopa, skoro podaje się miejsce jego pochodzenia i nie wspomina zajęcia).

O miejscu zajmowanym w spisie decyduje zatem porządek alfabetyczny, a nie klasa społeczna, status majątkowy czy rodzaj członkostwa (uzależniony od zasług i zamożności). Świadczy to o tym, że Towarzystwo chciało widzieć siebie jako przestrzeń emancypacji, w której o wartości człowieka decyduje troska o dobro wspólne, udział w „walce patryotycznej inteligencyi z ciemnotą i zacofaniem” ([Wstęp], ibidem, s. nienumerowana). Tym bardziej zwraca więc uwagę, że na ponad trzysta wymienionych osób zaledwie cztery to kobiety: Jabłonowska Seweryna, żona starszego radcy; Leteiner Anna, żona doktora medycyny; hrabina Mierowa Felicya, właścicielka dóbr; Wieczyńska Katarzyna, właścicielka realności.

Agata Sikora