Ekspozycje nowoczesności
1821–1929

Czekoladowi wygnańcy sybirscy (za Grottgerem)

Tagi

Cytat

Źródło cytatu

"Czas" Warszawa 1877.

W dużej oszklonej szafie stoi w pośrodku misterna biała piramida cukrowa w stylu egipskim, po obu zaś jej stronach przepyszne wazony jasnopopielatego koloru z najpiękniejszymi kwiatami, które chęć bierze powąchać, tak doskonale naśladują naturalne. Wazony jednak i kwiaty są z cukru robione w ręku, a wszystko jest tak piękne, że wystawa Kosteckiego [Macieja – AS] najbardziej gustowną i elegancką, nie mówiąc już o tym, że jest zarazem najsmaczniejszą.

Cukiernia Grossa i Strussa posiadająca własną fabrykę wybornej czekolady również starała się wystąpić ze sztuką w urządzeniu wystawy […]. W jednej szafie stoi posąg czekoladowy Sobieskiego gniotącego Turków pod stopami dzielnego rumaka, a z drugiej z cukru trzech wygnańców sybirskich robiących krzyż dla zmarłego kolegi jak na obrazie Grottgera.

jakjak

Komentarz

Zwiedzający mieli przede wszystkim patrzeć: nie dotykać, smakować, wąchać czy wykonywać czynności z użyciem danych przedmiotów. Ekspozycja musiała być  poddana logice wizualnej,  stanowić efektowny obraz. Najambitniejsi cukiernicy w czasie wystawy rolniczo-przemysłowej we Lwowie zaaranżowali więc swoje wyroby jak rzeźby, które miały oddziaływać na publiczność mieszczańskim gustem i elegancją (Kostecki), bądź poruszaniem uczuć patriotycznych (Gross i Struss). Ciekawy to przyczynek do historii popularnego imaginarium drugiej połowy XIX wieku: czekoladowy Sobieski, czekoladowi wygnańcy, cukrowa piramida w stylu egipskim, przepyszne wazony.

 

Agata Sikora

Kontekst

Małgorzata Litwinowicz-Droździel, Naród. Próby stylu, próby reprezentacji

Agata Sikora, Jak oglądać wystawę między ujarzmianiem a wytwarzaniem doświadczenia nowoczesności, 

 

 

„Sybiracy 1863″, A. Grottger

„Sybiracy 1863″, A. Grottger

Mapa wpisu

Instytut Kultury Polskiej Narodowy program rozwoju humanistyki
Projekt realizowany w Instytucie Kultury Polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego w latach 2013–2016; finansowany ze środków Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki (nr 0110/NPRH2/H11/81/2013).
Na tej stronie korzystamy z cookies. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, prosimy o zmianę ustawień przeglądarki internetowej