„Bracia Eng i Hang, o których kalectwie […] niejednokrotnie zapewne zdążyło wam się czytać, bawili tylko niecały tydzień w Warszawie. Przez ten czas odwiedziło ich około tysiąca pięciuset osób. A że zabilety płacono po rublu i pół rublu, co nawiasowo mówiąc jest bardzo drogą ceną za oglądanie takiego choćby dziwowiska natury, to przypuszczalnie musieli oni przez ten tydzień zebrać około tysiąca rubli. […]

I pytamy się naraz samych siebie, co może skłaniaćludzi do poszukiwania tego rodzaju widowisk? Jakie zajęcie może w nas wzbudzać niedola cudza albo niebezpieczeństwo na jakie się ktoś naraża?”