Szkoła artystyczno-malarska dla panien mieściła się u wdowy po malarzu (także zdolnej artystki) w Warszawie, na Wspólnej 25. Wystawy dzieł były doroczne i pisano, że uczennice  „znaczne czynią postępy”.  Co znamienne, nie kładzie się tu nacisku na karierę artystyczną rysowniczek, tylko raczej na rysunek i malarstwo w zastosowaniu do przemysłu – projekty architektoniczne, budownictwo „w zakresie wymagań rządu gubernianego”. Kobiety mogłyby w tym kierunku kształcić się zawodowo, są bowiem, jak wierzono,  „z natury” cierpliwe…